۳ عامل ریسک ارگونومیک که سلامتی شما را تهدید می‌کند
خطرات زیادی ارگونومی یا فاکتورهای انسانی را تهدید می‌کند؛ اما سه ریسک ارگونومیک مهم که باید همیشه مراقب آن‌ها باشید تا از آسیب‌دیدگی مصون بمانید کدامند؟ این عوامل به طور معمول باعث خستگی یا فشار می‌شوند که می‌توانند آسیب‌زا باشند. فقط یکی از این عوامل به‌تنهایی یا هر سه عامل، می‌توانند باعث صدمه شوند. بسیاری از افراد با شنیدن کلمه «ارگونومی» به یاد کار دفتری می‌افتند اما کارهای دستی، مجموعه دیگری از خطرات ارگونومیک را به همراه دارد. در این مطلب با سه مورد از عوامل تهدید‌کننده‌ی سلامت کارکنان و راه‌های جلوگیری از این آسیب‌ها آشنا می‌شویم.
جدیدترین فرصت‌های شغلی شرکت‌های معتبر را در صفحه آگهی استخدام ببینید.
عوامل ریسک ارگونومیک که می‌توانند باعث آسیب‌های جسمی در هر محیط کاری شوند
آسیب‌های ارگونومیک تقریبا در هر صنعتی تاثیرگذارند. از یک کارمند اداری که آرام و بی‌سروصدا پشت‌میز نشسته است تا یک کارگر در یک کارگاه ساختمانی می‌توانند در معرض این آسیب‌ها باشند. سه عامل اصلی ریسک ارگونومیک برای صدمات جسمی در محل کار عبارت‌اند از:
- وضعیت نامناسب بدن به‌صورت مستمر؛
- وظایف تکراری؛
- اعمال سخت.
هر سه این عوامل ریسک می‌توانند باعث MSD یا اختلالات اسکلتی‌عضلانی ( Musculoskeletal disorders) شوند. MSD شامل مواردی مانند آسیب فشارهای مداوم، آسیب ارگونومیک، سندروم کار مفرط و اختلال استرس های مستمر است. اگر از عوامل ریسک ارگونومیک در محل کار خود مطلع شدید، تیم ایمنی و بهداشت محل کار خود را مطلع کنید. برای آموزش کارکنان در مورد عوامل ریسک ارگونومیک و چگونگی جلوگیری یا به‌حداقل‌رساندن آن‌ها، باید روش‌ها و آموزش‌هایی در نظر گرفته شود.
۱. وضعیت نامناسب بدن به‌صورت مستمر
وضعیت قرارگیری بدن معمولا اولین چیزی است که وقتی افراد به فکر ارگونومی می‌افتند به ذهن خطور می‌کند. وضعیت بد بدن یکی از بزرگ‌ترین عوامل ریسک ارگونومیک است.
کارکنان دفتر با دستورالعمل‌های نحوه نشستن در مقابل کامپیوتر و تنظیم میز کار خود آشنا هستند. اکثر آن‌ها می‌دانند که باید ارتفاع صندلی و نمایشگر خود را متناسب با قد و نحوه کارشان تنظیم کنند اما این کار را در عمل انجام نمی‌دهند. وضعیت بد یا ناخوشایند می‌تواند باعث گردن‌درد، کمر‌درد، اختلال در عملکرد ستون فقرات، تحلیل‌رفتن مفصل و گردشدن شانه‌ها شود.وضعیت بد بدن باعث از‌بین‌رفتن عضلات حمایت‌کننده می‌شود. عضلات استفاده‌نشده می‌توانند سفت و کوتاه شوند که باعث بدترشدن وضعیت بدن می شود.
چگونه از حالت استقرار نامناسب بدن دوری کنیم؟
حرکات کششی و ورزش را به‌طور منظم انجام دهید تا انعطاف‌پذیری و قدرت عضله را افزایش یا حتی فقط حفظ کنید. فرامو ش نکنید که پشت میز خود، عضلات گردن و کمر را در طول روز کشش دهید. از صندلی‌ها و وسایل ارگونومیک استفاده کنید که موقعیت درست کمر و گردن را تنظیم می‌کنند.
اطمینان حاصل کنید که از صندلی‌های متناسب با نیازهای بدن خود استفاده می‌کنید. اگر قد شما از قد میانگین، بلندتر یا کوتاه‌تر است، ممکن است به وسایلی نیاز داشته باشید که مخصوص جثه شما طراحی شده باشند. به‌عنوان مثال، یک فرد بلندقد نمی‌تواند از برخی میزهای ایستاده استفاده کند زیرا به‌اندازه کافی بلند نیستند و صندلی استاندارد دفتر برای یک فرد با قد کوتاه بسیار بلند است.
۲. وظایف تکراری
انجام حرکات تکراری در محل کار یکی دیگر از فاکتورهای مهم ارگونومیک است. انجام یک حرکت به‌صورت مکرر خطرناک است.
کارگران مونتاژ که قطعات را متصل می‌کنند، یکی از نمونه‌های این عامل ریسک ارگونومیک هستند؛ اما بسیاری از انواع دیگر کارکنان نیز بدون این‌که متوجه شوند کارهای تکراری انجام می‌دهند. این آسیب، به‌عنوان سندروم OOS یا استفاده مفرط شغلی (Occupational Overuse Syndrome) شناخته می‌شود و بر روی دست‌ها، مچ‌ها، انگشتان و آرنج تاثیر می‌گذارد. تاندون‌های عضلات درگیر در استفاده بیش از حد، از طریق کار با صفحه‌کلید، بسته‌بندی، نجاری، آجرچینی و ساززدن ملتهب می‌شوند.
چگونه از انجام کارهای تکراری دوری کنیم؟
سعی کنید روز خود را برنامه ریزی کنید تا تمام روز یک کار را انجام ندهید. بهتر است هرچند‌ساعت یک‌بار جابه‌جا شوید؛ بنابراین، اگر بیشتر طول روز را اطلاعات وارد می‌کنید، سعی کنید با انجام کار دیگری مانند پرکردن پرونده‌ها در اواسط روز، یک شکست زمانی در آن ایجاد کنید.
میز و صندلی کارتان را در جهت کاهش خم‌شدن، کشش یا پیچخوردن تنطیم کنید. هر آنچه برای انجام کار خود نیاز دارید باید در دسترس باشد. استفاده از صندلی و تجهیزات ارگونومیک نیز می‌تواند احتمال آسیب‌دیدگی ناشی از کارهای تکراری را کاهش دهد.
۳. اعمال سخت
حرکاتی که کارگران را مجبور به استفاده از زور می‌کند یکی دیگر از عوامل ریسک مهم ارگونومیک است. فعالیت‌هایی که نیاز به نیرو و زور دارند شامل اعمالی مثل خم‌شدن، بلندکردن، فشاردادن و کشیدن اجسام سنگین است.
یک حرکت سخت می‌تواند به عضلات، مفاصل، تاندون‌ها و دیسک‌ها بیش از حد فشار وارد کند. بلندکردن اجسام سنگین یا اجسامی که نامتعادل، یا دارای یک مرکز ثقل متحرک هستند، مانند ظروف مایع که تا حدی پر شده‌اند، می‌توانند باعث آسیب‌های اسکلتی‌عضلانی شوند. ارتعاشات ابزار قدرت می‌توانند باعث ایجاد اختلال تونل کارپال و سایر آسیب‌های دست شوند. استفاده طولانی‌مدت از ابزار ارتعاشی درست نیست و باید مدت‌زمان استفاده از آن‌ها کنترل و محدود شود.
چگونه از انجام اعمال سخت اجتناب کنیم؟
هنگام برداشتن بارهای سنگین یا استفاده از لیفت مکانیکی از روش صحیح مانند خم‌کردن زانوها استفاده کنید. تعداد دفعات باربری که هر کارگر در یک شیفت انجام می‌دهد را محدود کنید. در صورت امکان، چیدمان محیط کار را تغییر دهید تا بارها در کمترین فاصله ممکن جابه‌جا شوند.
برای کاهش احتمال آسیب‌دیدگی، زمان استفاده کارگران از ابرازهای دستی و غیربرقی را به دو ساعت در روز کاهش دهید؛ همچنین کارگران می‌توانند با تغییر منظم ابزار، ریسک‌های ارگونومیک را کاهش دهند تا دست آن‌ها برای مدت طولانی در همان حالت نماند و از همان نیرو استفاده نکند. هر کارگری که ملزم به اعمال فشار شدید است باید آموزش ببیند تا درباره خطرات و نحوه کار ایمن بیاموزد.
برای اطلاعات بیشتر در مورد عوامل ریسک ارگونومیک در محل کارتان، توصیه ما این است که برای انجام ارزیابی‌های ارگونومیک، از یک متخصص کمک بخواهید.
جدیدترین فرصت‌های شغلی شرکت‌های معتبر را در صفحه آگهی استخدام ببینید.
منبع: ergolink.com.au
دیدگاه