اختلال دوقطبی چیست و چگونه همکار مبتلا به این اختلال را درک کنیم؟
سلامت روان موضوع حساسی است و در بین اکثر مردم بهخوبی درک نشده است؛ اما بخش عمدهای از افراد را تحتتأثیر قرار میدهد. در این مطلب به تعریف اختلال دوقطبی، نحوه تشخیص آن در محل کار و ارائه نکاتی برای کمک به همکار مبتلا به اختلال دوقطبی، میپردازیم.
اختلال دوقطبی چیست؟
ویژگیهای اصلی اختلال دوقطبی عبارتاند از:
- تغییر در خلقوخو: کسی که از اختلال دوقطبی رنج میبرد، ممکن است بسیار افسرده باشد، سپس لحظهای بعد بیش از حد خوشحال شود؛ این مورد بهعنوان «روانشیدایی» نیز شناخته میشود؛
- تغییر در سطح انرژی؛
- پیداکردن چالشهای کاری، هر روز.
عواملی که بر شدت بیماری آنها تأثیر میگذارد
درجات مختلفی از اختلال دوقطبی وجود دارد؛ همچنین، عوامل مختلفی وجود دارد که در هر مورد نقش دارد. در رابطه با همکار دوقطبی، تجربه شما به عوامل زیر بستگی دارد:
- چقدر درمان آنها مؤثر بوده است؛
- در چه نوع شغلی با همکارتان مشغول به کار هستید؛
- شرایط زندگی آنها در خارج از کارشان چگونه است.
چگونه میتوانید بگویید که شخصی در دفتر کارتان اختلال دوقطبی دارد؟
بسته به سطح درمانی که فرد دریافت میکند، شرایط وی متفاوت خواهد بود.
اگر تاکنون درمان همکارتان موفقیتآمیز بوده است، حتی ممکن است ندانید که او از اختلال دوقطبی رنج میبرد؛ در این حالت، ممکن است فرد شرایط خود را تحت کنترل داشته باشد. تفاوتی که ممکن است دیده شود فقط این است که او کارهای خاصی را مانند سایر کارها انجام نمیدهد. اگر واقعبین باشیم، متوجه میشویم که این شرایط درمورد هرکسی صدق میکند. همه ما نقاط قوت و ضعف خودمان را داریم. همین مفهوم درمورد روزهای تعطیل نیز صدق میکند. آنها بهدلیل اینکه باید به پزشک مراجعه کنند، ممکن است روزهای تعطیلشان را از دست بدهند. آنها درست مانند هر شخص دیگری، حق دارند که در صورت لزوم، بهدنبال مراقبتهای پزشکی باشند. نکته اصلی این است که این افراد شرایط خود را تحت کنترل دارند.
درمانی که تا حدی موفقیتآمیز باشد، ممکن است باعث ایجاد مشکلاتی در محیط کار فرد شود. متأسفانه، اگر کسی از اختلال دوقطبی رنج میبرد، کارکردن با او دشوار است. وقتی افسرده هستند، ممکن است سر کارشان حضور نداشته باشند و هنگامی که در حالت جنون قرار بگیرند، کار در کنار آنها چالشبرانگیز است. بهیقین هنوز هم درمان جزئی میتواند مسائلی را ایجاد کند.
اگر افراد بهطور کامل درمان نشوند، احتمالا مدت طولانی در محل کارتان نخواهند بود. مهم نیست که در چه شغلی کار میکنند، اختلال دوقطبی تأثیر بسیاری بر آنها خواهد داشت.
نکاتی برای کمک به همکاری که به اختلال دوقطبی مبتلاست
برای کسی که از اختلال دوقطبی رنج میبرد، انجام کارهای روزمره میتواند چالشبرانگیز باشد. وقتی کسی مجبور باشد در محیط کاری پرتنش کار کند، باید مبارزه کند. روشهایی وجود دارد که میتوانید با کمک آنها به افرادی که تحت فشار هستند، کمک کنید و در عوض، محیط کار خودتان را نیز بهتر کنید:
- اگر اختیاراتی دارید، چند گزینه را به همکارتان پیشنهاد دهید. تلاش کنید تا از نظر زمانبندی، زمان استراحت و کمک تا حدودی انعطافپذیر باشید؛ این امر بهویژه هنگامی اهمیت مییابد که این افراد سعی میکنند بر مهارت جدیدی تسلط پیدا کنند. در صورت امکان، ممکن است گزینه دورکاری را ارائه دهید؛ همچنین مهم است که پیگیر مراجعات همکارتان به پزشک باشید.
- به همکارتان کمک کنید تا فضای کاری منظم و دور از حواسپرتی داشته باشد؛ این امر به آنها امکان میدهد تا بیشتر روی اهدافشان تمرکز کنند.
- همیشه از تشویق استقبال میشود. اگر همکارتان در انجام وظیفهاش بهخوبی عمل کرد، به او تبریک بگویید. مهم است که هر فردی نسبت به خودش احساس خوبی داشته باشد؛ بهویژه برای افرادی که نسبت به موقعیتهای استرسزا بسیار حساس هستند، تشویقکردن بسیار مهم است.
- اگر میبینید که با مشکلی روبهرو هستند، نکات مفیدی را به ایشان ارائه دهید. برنامههایی را که به افراد کمک میکند تا در مسیر خود باقی بمانند به آنها معرفی کنید؛ بهعنوان مثال، چکلیستها، نرمافزارهای برنامهریزی، استفاده از تقویمها و غیره. این کار ممکن است سازماندهی بیشتری را ایجاد کند تا آنها مؤثرتر باشند.
- درکشان کنید؛ مهمترین کاری که میتوانید انجام دهید، آموزشدیدن در این زمینه است؛ به این ترتیب، میتوانید کمکهای سازنده و دقیقتری را ارائه دهید. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نمیخواهند به دیگران بگویند که بیمار هستند؛ به آنها بگویید که درکشان میکنید و به آنها اهمیت میدهید.
- هنگامی که آنها تحت درمان قرار گرفتند، صبور باشید؛ اختلال دوقطبی یک سفر مادامالعمر است. اگر آنها هنوز بهدنبال درمان نیستند، به این کار تشویقشان کنید.
- غیبت نکنید و شایعه نسازید. بدترین کاری که میتوانید انجام دهید، شایعه سازی و غیبت کردن پشت سر این افراد است؛ این کار برای هیچکس مفید نیست و در واقع میتواند اوضاع را بسیار بدتر کند.
در پایان روز، هر کارمندی وظیفهای دارد. کمک به افراد مهم است، اما عادت نکنید که همیشه کارهای همکارتان را بهجای خودش انجام دهید. اگر بهطور دائم از آنها بهانه میگیرید، کمکی به آنها نمیکنید؛ ممکن است از کارتان عقب باشید و آنها را بهسمت درمانهای لازم سوق ندهید.
باید آنها را حمایت، درک و تشویق کنید. این به خودشان بستگی دارد که بخواهند درمان شوند یا نه. با کمککردن به آنها برای قرارگیری در مسیر درست، به همه افراد درگیر کمک خواهید کرد؛ محیط کار مثبتتری خواهید داشت و همکارتان در مسیر زندگی سالمتر و شادتری خواهد بود.
منبع: careeraddict.com
دیدگاه