۴ تمرین ساده برای سکوت که به آرامسازی ذهن کمک میکند
زمان گذاشتن برای سکوت، سیستم عصبی را آرام میکند، به بازیابی انرژی کمک میکند و ذهن را شرطی میکند تا پاسخگو و سازگار شود. به عنوان مثال، سکوت با رشد سلولهای جدید در هیپوکامپ (Hippocampus) مرتبط است؛ هیپوکامپ بخشی از مغز است که با یادگیری و حافظه ارتباط دارد. بهره بردن از سکوت فقط به معنای آسوده ماندن از محرکهایی مانند گفتوگوهای محیط کار و توییتها نیست. زندگی مدام پرهیاهوتر میشود، اما هنوز سکوت در دسترس است. در این مطلب به اهمیت سکوت و تمرینکردن آن در دنیای پرسروصدای امروزی میپردازیم.
اهمیت سکوت
بهتازگی، اذرا کلاین (Ezra Klein)، روزنامهنگار، و تانهاسی کویتس (Ta-Nehisi Coates)، نویسنده، در مصاحبهای با واکس (Vox) این موضوع را مطرح کردهاند که نویسندگان و متفکرانی که در کارشان جدی هستند، باید از توییتر خارج شوند. قصد آنها انتقاد از رسانهی توییتر یا حتی کیفیت گفتمانهای درون آن در عصر اخبار جعلی نبود، بلکه ارائهی فراخوانی برای خلاصی از سروصداها بود. کویتس معتقد است که پرورش ایدههای جدید و محصولات باکیفیت به سکوت نیاز دارد که در زندگی مدرن بسیار کمیاب است.
افراد شناختهشدهای با او همنظرند. جی کی رولینگ (JK Rowling)، نویسنده، والتر ایزاکسن (Walter Isaacson)، زندگینامهنویس، و کارل یونگ (Carl Jung)، روانپزشک شناختهشده، همگی رسومات منظمی برای مدیریت جریان اطلاعات و بهرهمندی از سکوت داشتهاند. ری دالیو (Ray Dalio)، بیل جورج (Bill George)، فرماندار کالیفرنیا، جری براون (Jerry Brown) و نمایندهی اوهایو در کنگرهی تیم رایان (Tim Ryan) نیز همگی تخصیص زمان مشخصی برای سکوت را عاملی مهم در موفقیتشان دانستهاند.
دکتر لوسیانو برناردی (Luciano Bernardi)، کشف کردهاست که ۲ دقیقه سکوت بین قطعات موسیقی بیشتر از گوش دادن به موسیقی (حتی وقتی موسیقی آرامشبخش بود) به ثبات سیستم قلبی عروقی و تنفسی کمک میکند.
مطالعهی دیگری که در مجلهی روانشناسی محیطزیست (Journal of Environmental Psychology) چاپ شده، پس از نظرسنجی از ۴۳۰۰۰ کارمند به این نتیجه رسیدهاست که معایب سروصدا و حواسپرتی در دفتر کار باز بیش از آن است که پیشبینی میکردهایم؛ در مقابل، این کار مزایای اثباتنشدهای مانند افزایش روحیه و عملکرد دارد. گفته میشود که این مزایا به دلیل تعاملات برنامهریزینشده شکل میگیرند.
همان طور که هال گرگسن (Hal Gregersen) در مطلبی جدید در مجلهی کسبوکار هاروارد (HBR) نوشتهاست، تخصیص زمانی به سکوت احتمال مواجه شدن با ایدهها و اطلاعات جدید را افزایش میدهد. وقتی تماممدت بر مسائل کلامی متمرکز هستیم (اینکه بعد از این چه بگوییم، چه بنویسیم و چه چیزی را توییت کنیم)، فراهم کردن فضایی برای دیدگاههای کاملا متفاوت و ایدههای بهواقع جدید دشوار است. در چنین حالتی سخت است که به حالات عمیقتر از گوش دادن و توجه روآوریم، در حالی که با تمرکز عمیق میتوان ایدههای جدیدی را به دست آورد.
تمرین سکوت
حتی افراد بسیار پرمشغله میتوانند دورههایی از سکوت پایدار را تمرین کنند. در ادامه چند ایدهی عملی را برای این موضوع مطرح میکنیم:
۱. جلسات را برای ۵ دقیقه سکوت کردن متوقف کنید: اگر میتوانید در دفترتان را ببندید، به نیمکتی در پارک پناه ببرید و یا هر مخفیگاه ساکت دیگری را پیدا کنید. میتوانید زمانی را در سکوت مدیتیشن کنید یا بیندیشید تا ذهنتان بازسازی شود.
۲. بعدازظهری آرام را در طبیعت بگذرانید: لازم نیست از آن دسته افراد عاشق طبیعت باشید تا تلفن همراهتان را رها کنید و دوسه ساعت در طبیعت گردش کنید. طبق تجربهی ما و بسیاری از مراجعانمان، غرق شدن در طبیعت بهترین انتخاب برای افزایش ظرفیتهای فکری است.
۳. روزهی رسانه بگیرید: ایمیلتان را چند ساعت یا حتی یک روز خاموش کنید یا روزهی اخبار و سرگرمی بگیرید. اگرچه احتمالا عوامل حواس پرتی بسیاری در اطرافتان هستند (خانواده، مکالمات، صدای شهر)، اما میتوانید با استراحت دادنِ بخشهایی از ذهنتان که با مسئولیتهای بیپایان کاری، پیگیری اتفاقات جدید یا رسانههای اجتماعی مرتبطاند، از منافع سکوت بهره ببرید.
۴. با تمرین مدیتیشن، در سکوت شناور شوید: حتی تمرینی کوتاه سادهترین راه برای گوش دادن عمیقتر و بیدار کردن شهود است. اندرو سالیوان (Andrew Sullivan)، روزنامهنگار، تجربهی خود را از تمرین سکوت «سمزدایی تمامعیار» توصیف میکند. وی میگوید: «تنفسم آرام شد و ذهنم آرام گرفت. انگار که ذهنم از انتزاع و دوردستها فاصله میگرفت و به موضوعات محسوس و نزدیکتر نزدیک میشد.»
جمعبندی
سکوت واقعی بر استراحت دادن به واکنشهای ذهنیای تمرکز دارد که بر اساس عادت فعال میشوند و هدفشان حفاظت از شخصیت یا بیان نظراتمان است. این کار یک فاصلهگرفتن موقت از یکی از اولیهترین وظایفمان در زندگی است: فکر کردن به چیزی که میخواهیم بگوییم!
جهان پیوسته پرسروصداتر میشود، اما هنوز هم سکوت دستیافتنی است؛ فقط لازم است به آن متعهد باشیم و خلاقیت به خرج دهیم. امیدواریم مطالعهی این مطلب برای شما مفید بودهباشد. نظرات خود را با ما بهاشتراک بگذارید.
منبع: hbr.org
دیدگاه